https://en.wikipedia.org/wiki/Ilse_Weber
Als die Kinderkrankenstube, in der sie arbeitete, zur Deportation nach Auschwitz bestimmt wurde, meldete sich Ilse Weber freiwillig, um die kranken Kinder zu begleiten. Sie, ihr Sohn Tomáš („Tommy“) und die anderen Kinder wurden gleich nach ihrer Ankunft am 6. Oktober 1944 im KZ Auschwitz ermordet. Ein Häftling vom Leichenträgerkommando, der Ilse Weber von der früheren Haft in Terezín/Theresienstadt her kannte, ging zu den Wartenden. Zitat: „‚Stimmt es, dass wir duschen dürfen nach der Reise?‘ fragte sie. Ich wollte nicht lügen und so antwortete ich: ‚Nein, das hier ist kein Duschraum, es ist eine Gaskammer, und ich gebe dir jetzt einen Rat. Ich habe euch oft singen hören in der Krankenstube. Geh so schnell wie möglich in die Kammer. Setz dich mit den Kindern auf den Boden und fangt an zu singen. Sing, was du immer mit ihnen gesungen hast. So atmet ihr das Gas schneller ein. Sonst werdet ihr von den andern zu Tode getreten, wenn Panik ausbricht.‘ Ilses Reaktion war seltsam. Sie lachte irgendwie abwesend, umarmte eines der Kinder und sagte: ‚Also werden wir nicht duschen
Woorden. Woorden Woorden. Soms zeggen we “woorden schieten te kort”. Die heeft het hoogste woord. Wat een woordenvloed! Mooie woorden! In deze tijd moeten woorden worden gewogen. Om uiteenlopende redenen.
Als je niet uitkijkt krijg je van alles over je heen als je iets zegt wat de ander niet wil horen. Erger nog, woorden die we niet begrijpen.
Maar toen ik deze woorden las, in het Duits, had ik geen woorden meer. Woorden van Ilse Weber. Gestorven in Auschwitz in 1944. Verpleegster, componiste, schrijfster.
'Klopt het dat we na de reis kunnen douchen?' vroeg zij. Ik wilde niet liegen, dus antwoordde ik: 'Nee, dit is geen doucheruimte, het is een gaskamer, en ik zal je nu wat advies geven. Ik hoorde je vaak zingen in de ziekenhuiskamer. Ga zo snel mogelijk de kamer in. Ga met de kinderen op de grond zitten en begin te zingen. Zing wat je altijd met ze zong. Dit zal je helpen het gas sneller in te ademen. Anders word je bij het uitbreken van de paniek door de anderen doodgetrapt.' De reactie van Ilse was vreemd. Ze lachte een beetje afwezig, omhelsde een van de kinderen en zei: 'Dus we gaan niet douchen
Collega Frank Timpe heeft daar een mooie uitvoering aan gewijd van een compositie van Ilse Weber
