The last atrocity of the war in Europe took place in the small town of Ridderkerk, near Rotterdam. The Mayor had ordered the local police to arrest some 'Hun girls' (women collaborators). While standing with three of their prisoners in front of the house, a German officer and his girl friend passed by in a truck.
The police stopped the truck but at a signal from the German officer, a group of ten drunken soldiers stormed out of a nearby house and started firing at the police and their prisoners who had fled to safety back into the house.
The soldiers then stormed the house, dragging women and children outside. Eleven men were found inside the house and forced outside to stand up against the wall to be shot down. A wounded man, hiding behind a sofa, gave himself away by his moans. He too was shot dead. The soldiers departed, leaving behind three survivors.
http://www.online-begraafplaatsen.nl/ Dinsdag 8 mei 1945, drie dagen na de capitulatie van Nazi-Duitsland, voltrok zich in Ridderkerk-Bolnes een drama. Burgemeester Crezée gaf een arrestatieploeg opdracht enkele "moffenmeiden" op te halen in Bolnes om hen in Ridderkerk kaal te scheren, als straf voor het heulen met de vijand. Deze ploeg bestond uit een politieman in uniform en vijf leden van de B.S. in overall met oranje band om de mouw en oranje halsdoek. Er kwamen veel toeschouwers op de arrestatie af en er dreigde een opstootje. Eén van de B.S.-ers wilde een waarschuwingsschot lossen om hieraan een einde te maken. Hij trof daarbij per ongeluk, de kogel ketste terug vanaf de straat, een toeschouwer in zijn onderbeen. De jongen werd voorlopig door een EHBO-er verbonden. De gewonde werd samen met drie gearresteerde "meiden" met een open platte vrachtwagen naar de woning van huisarts Berger aan de Donckselaan gereden voor behandeling, men kwam er toch bijna langs op de terugweg naar Ridderkerk. Tijdens dit oponthoud werd door de eerder genoemde politieagent een personenwagen van de Duitse Weermacht aangehouden. In de wagen zat behalve de chauffeur, een Duitse officier met zijn Nederlandse vriendin, die bekend stond als "moffenmeid". De agent wilde haar arresteren. Hierbij ontstond een worsteling tussen het meisje en de agent, waarbij ze de hulp in riep van de Duitse officier, die zijn pistool probeerde te trekken, maar een B.S.-er, die dat zag hield hem, met zijn eigen pistool, in bedwang. De Duitser claxonneerde daarna hevig, waardoor andere Duitsers uit de naastgelegen villa te hulp schoten. Er ontstond een fel vuurgevecht tussen de Duitsers en de B.S.-ers. Zelfs een pantservuist werd bij dokter Berger naar binnen gegooid, waardoor het huis ernstig werd beschadigd. Acht mannen, bij en in het huis, werden gegrepen en met de handen omhoog, naast elkaar, met het gezicht naar de garagedeur gezet en onder veel geschreeuw en gesnauw gefouilleerd ,niet één van hen behoorde tot de BS of had aan het gevecht deelgenomen, vrouwen en kinderen liet men gaan. Dokter Berger probeerde nog de Duitsers tot rede te brengen, maar het mocht niet baten.
Om omstreeks 21.45 uur klonk een bevel en werden ze één voor één, op een afstand van ongeveer drie meter, neergeschoten.
Twee van hen bleken achteraf het drama overleefd te hebben, één met een schot in zijn dijbeen, de ander met een schot in het hoofd, waardoor hij voor het leven blind werd. Door zich letterlijk doodstil te houden tussen de andere lichamen, werd door de Duitsers niet opgemerkt dat ze allebei nog in leven waren. Intussen arriveerde vanuit Ridderkerk een wagen met 23 man B.S. ter versterking. Ter hoogte van de Gusto en bij Huys ten Donck ontstonden vuurgevechten, waarbij de Duitsers een lichtkogel afvuurden. De Duitse commandant maakte uiteindelijk een einde aan de gevechten en trad in contact met de B.S.-commandant
Omstreeks 22.45 uur arriveerden aan de Donckselaan bij het huis van dokter Berger een Canadese officier met de commandant van de B.S. te Ridderkerk. Zij overtuigden zich van de toestand in het huis van dokter Berger. De gewonden werden met spoed naar het Zuiderziekenhuis en het Diaconessenhuis gebracht.
Zo kwam er een einde aan deze dramatische gebeurtenis, die diepe sporen achterliet in de Ridderkerkse gemeenschap.
Ter nagedachtenis aan de slachtoffers is op 8 mei 1946 een tijdelijk monument opgericht. Het huidige monument is op 17 mei 1947 onthuld. Het staat naast de voormalige woning van dokter Berger.
Elk jaar, op 8 mei ,worden zij, "GEVALLEN DOOR HET GEWELD DES VIJANDS", herdacht.
